Pimpol are Pimpol

Meron ako ngayong isang malaking pimpol  sa mukha na nagsusumigaw ng: “Tagyawat ako!”  Ito yung tipong mamula-mula yung gilid, tapos kulay dilaw sa periphery ng mismong pimpol, at to top it all off,  may mata sa gitna.  Pigsa na hindi.  Piglet kumbaga.  Sa laki ng tagyawat mukhang pigsang maliit.  At sa iba pang bahagi ng aking mukha nagkalat din ang mag pimplets (i.e. small pimples).

Nakakainis.  Dahil dati hindi ko pinoproblema ang mukha ko.  Pwede na ang Likas Papaya, effective na beauty regimen, kahit tanungin n’yo pa si April Boy Regino (dahil ang alam ko yun ang kanyang one and only vanity).  Kaso nga lang ngayon, mula ng tumuntong ako sa land of the star spangled banner, yung mukha ko ay nagmukhang isang race track.  Kinabog ng tigidig. Huli kong naging problema ito nung high school pa ako.  Akala ko tapos na ako sa puberty stage, ayun pala nagse-second childhood na ako.  Amp.

By now, the cosmetic industires must be having a field day with me because I end up trying every product that is displayed out there promising clear skin.  Dapat bayaran nila ako kasi isa na akong guinea pig ng kanilang mga produkto.  At ang mukha ko ay isang chemistry lab ng salicylic acid at benzoyl peroxide.  Minsan pa nga, pati buhok ko damay na sa mga experiments ko e.  Hindi ko alam kung dahil ba sa hangin yan, o sa tubig, o sa stress na makipag usap sa ingles.  Hindi ako sanay sa ingles, lalo na kung kailangang lagyan ng American  accent.  Kasi kahit anong pilipit ng dila ko, hindi ko pa din makuha ang accent nila.   Lalo na ang mga lintyakan na mga pronouns na ‘yan, napapagpalit ko.  Kasi ba naman yung mga panghalip sa atin, walang kasarian.  Kami, siya, sila, tayo.  Pwedeng tumukoy sa girl, boy, bakla, tomboy.  Di ba ambiguous at non-sexist?  May equality. 

Teka nga.  Ba’t ba napunta sa pronouns at equal rights ang usapan samanatalang nasa subject tayo ng pimples?  Mabalik tayo sa subject.

Dati effective ang Cetaphil sa akin na gamit nitong isang supermodel daw.  Wala namang inubra sa akin.  Naisip ko na baka iba ang formulation ng manufactured in Cincinnati kesa sa manufactured in Mandaluyong City.  Baka nadala ng simoy ng Ilog Pasig at mga smog ng Manila Pollution.  Malamang ‘yun ang secret to clear, and beautiful skin.  Sa Cetaphil dito, parang naghilamos lang ako ng tubig sa mukha.  Sinubukan ko din ‘yang mas effective daw sa Proactiv.  Max Clarity ang tawag (at least kapangalan ko, baka compatible) kaso natuyo ang balat ko, parang yung kay Piling..naaagnas.  Erase, erase.   Na –try ko din yung L’oreal (mahal, kaya ang isip ko, tatalab kasi mahal), at na-realize ko na tatalab lang pala talaga ito sa likas na makinis na.  At sa mga taong enhanced na ng camera.  Sa mga mortal na tulad natin, mangarap na lang tayo ng gising.  Hanggang magka-eye bags tayo.  Problema na naman ‘yan.

Pati nga Irish Spring at Dial pinatos ko na din, baka sakaling tuyuin yung tagyawat ko hanggang pwede ko ng pitikin sa side para matanggal, kaso nagmukhang disyerto sa tuyo naman.  Kita na ang Stratum Basale.  Natuyo pati sweat glands.

Ngayon, sabi nila, lilipas din yan, kasi nagaadjust pa daw ako sa klima.  Dinaananan ko na ang four seasons dito sa Amerika…sana sa pag ikot uli ng taon, pagkatandaan ko na itong phase na ito.  Nakakinis kaya habang nakapila ka sa counter habang kausap mo yung kahera at imbes na nakatingin sa mata mo ‘yung babae,  dun s’ya nakatingin sa pimple mo.  Malamang tumatakbo sa isip nun:  “pop goes the weasel” o kaya..”patiris”.  Patirisin mo mukha mo!

O baka naman tinatagyawat kasi inlab? 

I can’t wait to get over this puberty.   

photo courtesy by http://alishawritinglife.wordpress.com/2010/05/28/chemistry-and-the-double-standard